вторник, 14 февраля 2017 г.

Վահան Տերյան (Երկիր Նաիրի)

Այս բանաստեղծական շարքի մեջ ես տեսա զուտ գեղեցիկ և համեստ տողեր:
Այստեղ պատկերված էր վառ հիշողություններ: Հասկանում եմ, Տերյանը ցանկացել է փոխանցել ընթերցողին իր զգացածը, բայց ես չկարողացա ինքնազարգանալ, ինչը իմ տարիքում ամենակաևորագույնն է: Այս գրականությունը հավանաբար փոքր ինչ մեծ տարիքային խմբի գրականություն է: Ես իրավունք չունեմ քննադատելու նրա գրածը, բայց մեկ է, մենք ամենքս յուրովի ենք պատկերացնում կարոտը և զգում պահերը: Հա, սա կոգնի այն մարդկանց, ովքեր սիրում են կարդալ գրականություն հաճույքի համար և ովքեր սիրում են գեղեցիկի և թախիծի խառնուրդը: Բառեր, որոնք արտաբերված են առանձ որոշակի կշիռի, ինձ համար փուչ քամու թևեր են հիշացնում, որոնք միայն քեզ հպելով գնում են ասես դատարկության մեջ սուզվելու համար: Դեռ չեմ մեծացել դա վայելելու համար:

Комментариев нет:

Отправить комментарий