Տերյանի
բանաստեղծությունները
այն եզակի բանաստեղծություններից են, որոնք մինչև այսօր շատ սիրված են և որոնք
երբեք չեն կորցրել իրենց իմաստն ու գեղեցկությունը:
Տերյանի
բանաստեղծությունների
մեծամասնությունում
արտահայտվում է տխրություն ու թախիծ, բայց միաժամանակ նաև մեծ սեր: Նրա
բանաստեծությունները
սիրուն են ու կարդալիս տպավորում են յուրաքանչյուր մարդու:
Տերյանի
բանաստեղծությունները
կարդալիս մարդը կարողանում է պատկերացնել յուրաքանչյուր գրված տող, որը իմ կարծիքով նրա բանաստեղծությունների հատկություններից մեկն է:
«Մթնշաղի անուրջներ»
շարքից ինձ դուր եկավ մի քանի բանաստեղծություններ, որոնցից մեկն է «Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար» բանաստեղծությունը: Բանաստեղծությունը գրված է շատ
պարզ, որը իմ կարծիքով նրան
սիրունություն և
նրբություն է տալիս:
«Երկիր Նաիրի» շարքից ինձ դուր եկավ «Մի՞թե
վերջին պոետն եմ ես» բանաստեղծությունը: Այս բանաստեղծությունում Տերյանը արտահայտում է մտահոգություն և տխրություն հայրենիքի հանդեպ:
Երկու շարքերի յուրաքանչյուր բանաստեղծություն ունի իր յուրահատկությունը ու սիրունությունը: Այս շարքերի բանաստեղծությունները արտահայտում են տխրություն ու թախիծ և միաժամանակ մեծ սեր, սակայն տարբեր բաների հանդեպ: «Մթնշաղի անուրջներ» շարքում Տերյանը արտահայտում էր իր սերը կնոջ հանդեպ, և յուրաքանչյուր ընթերցող կարող է տարբեր ձև ընկալել այդ սերը, միչդեռ «Երկիր Նաիրի» շարքում Տերյանը արտահայտում է իր սերը հայրենիքի և երկրի հանդեպ և կարծում եմ, որ բոլոր հայերը այս սերը և տխրությունը ընկալում են նույն ձև:
Комментариев нет:
Отправить комментарий