Իմ կարծիքով բանաստեղծությունը մի
գաղափարի մասին է, մի մտահաղացման, մի զգացմունքի մասին էր, որը հասկանում էր միայն
նա: Ես այսպես եմ հասկանում որ այն ճանապարհը որով նրանք անցնում էին ավելին էր քան ճանապարհը, դա հասկանալւ համար պետք էր խորանալ տրվել դրան: Առաջին հայացքից մեկի համար ծիծաղելի էր, մեկի համար հայայելու ցանկություն էր առաջացնում, կապ չունի հարազատ թե փողոցի անցորդ գաղափարը, զգացմունքը կհասկանա նա ով կկենտրոնանա այդ գաղափարի վրա: Նա բողոքում էր որ մարդիկ իրեն չեն հասկանում: Նա չէր մեղադրում ոչ մեկի: Բայց նա վստահ էր որ արել է ամեն անհրաժեշտ ու հնարավոր բան որպեսզի տա այդ գաղափարը մյուսներին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий