вторник, 6 февраля 2018 г.

Սիրո փուչիկը

Խոստումներ, որոնք մնացին օդում կախված։ Հիմա նրանք են ինձ նայում են այնտեղից և հիշեցնում, թե ինչպիսի մարդ էի եղել, ինչքան մեծ սպասումներով և երազանքներով։ Մի մեծ փուչիկ էր իմ սերը, առանց անհարթությունների` մեծ և կարմիր։
Եվ մի օր այնքան փչեցի իմ սիրո փուչիկը, որ այն պայթեց․․․ մնացին միայն ռետինե մնացորդները։ Ասում են, որ մի անգամ սիրահարվելով` դու ապրում ես մի ամբողջ կյանք` փորձելով այդ զգացողությունները զգալ կրկին։ Իմ փուչիկը էլ երբեք առաջվանը չի դառնա, բայց աշխարհում կան լիքը կարմիր ու մեծ փուչիկներ։ Հիմա նայում եմ իմ սիրո մնացորդներին՝ իմ սիրո մասունքներին ու ծնկի գալիս նրանց դիմաց։
-Շնորհակալ եմ այն բոլոր հաճելի պահերի համար, բայց ես պետք է գնամ։
Ես անհետացա ձյան սպիտակ փաթիլների ետևում` թողնելով ոտնահետքեր, իսկ այնտեղ մնաց իմ սիրո փուչիկը։ Անցել է շատ ժամանակ, ինչ-որ մի տեղ` հեռու իմ կյանքից, դեռ այնտեղ` ձյան տակ, թողված է իմ փուչիկը, մի վայրում, որտեղ միշտ ձմեռ է և անտանելի ցուրտ։ Եվ այնտեղ ես երբեք էլ չեմ վերադառնա, իմ սերը, խոստումերը, առաջվա եսը ես թողեցի ցուրտ անցյալում և առաջ եմ շարժվում: Ես շարժվեցի... 

Комментариев нет:

Отправить комментарий